72 uur in Kent: proef de Engelse lente

Afternoon Tea op de witte kliffen van Dover. Een glas lokale wijn op een historisch landgoed. De pittigste vis aan het strand. En nieuw land ontdekken bij de Kanaaltunnel. Ga op lenteweekend naar Kent. Even varen en je staat boven op die o zo romantische krijtrotsen.

VRIJDAG – 11.15 UUR

Krijtwitte golven

De bochtige weg daalt steil af en eindigt op de parkeerplaats van St. Margaret’s Bay, tussen hoge krijtrotsen. Een kwartier geleden reden we in Dover van de veerboot af en nu al zijn we helemaal thuis in Engeland. Links de Coastguard Pub, met een terras van picknickbanken en een fotogeniek uithangbord. Rechts een snackbar, waar je aan het loket zwarte thee, slappe koffie, broodjes en snacks bestelt. Lekker voor straks!

Wij klimmen via een smal pad terug omhoog en wandelen over een golvend graspad langs de rand van de kliffen naar South Foreland Lighthouse. Deze witte, met groen afgebiesde vuurtoren dateert van de 19de eeuw, was de eerste in Engeland die draaide op elektriciteit en wordt nu beheerd door de National Trust. Het is een echte beauty, waar we uit Chinese porseleinen kopjes thee drinken in de tearoom van Mrs Knott’s. Met scones, frambozenjam en dikke room uiteraard. Die calorieën wandelen we er weer af tijdens de mooie wandeling rond de baai.

VRIJDAG – 17 UUR

Eeuwenoude vissershut

Vlak achter het strand van Herne Bay verwelkomt kunstenares Eve haar gasten in een ‘gewoon’ rijtjeshuis. Onze bestemming staat echter achter in de tuin: the Nook, een ruim tweehonderd jaar oude vissershut die Eve omtoverde tot gastenverblijf. Ooit woonde hier een groot gezin, nu pas je er met zijn tweeën in. Het is net een poppenhuisje, maar zo ingenieus ingedeeld dat je er toch ruim zit, doucht, slaapt en kookt. In de koelkast onder de trap vinden we een fles wijn en alles wat we nodig hebben om morgenochtend te ontbijten. Zelfs koken is mogelijk, met enig kunst- en vliegwerk in de magnetron. Niet voor ons vandaag, de avond is te mooi om binnen te blijven. We slenteren een eind langs het strand met zijn gekleurde houten huisjes en bestellen tegen dat het schemerig wordt een bord vis met friet in The Ship, de dorpspub op de hoek van onze straat. Dan kunnen we na het diner zo ons bed in rollen.

ZATERDAG – 12 UUR

Joanna & Jane

De hopvelden van Kent staan in bloei en het geel is zo fel dat zelfs de blauwe lucht er wat geel van kleurt. Tussen de velden rijden we naar Goodnestone Park, waar we een tijdje door de tuinen dwalen. We wanen ons weer eeuwen terug in de tijd: de ommuurde tuin met zicht op de dorpskerk, doorkijkjes naar het verweerde landhuis en het cricketveld achter de kunstig geschoren hegjes. Er staan bomen, zoals een ceder en tamme kastanje, die hier sinds de 18de eeuw staan. Datzelfde geldt voor de naastgelegen Fitzwalter Arms, die al ruim 400 jaar in bedrijf is. Het is zo’n typisch knusse countrypub, waar je je bestelling aan de bar afhandelt en op koude dagen behaaglijk bij de open haard kruipt.

De barkeeper vertelt dat schrijfster Jane Austen geregeld op het landgoed kwam, waar de schoonouders van haar broer woonden. “Ze wandelde dan langs onze pub, maar kwam vast niet binnen. Dat paste een dame niet.” Interessanter vindt hij een andere celebrity, die wel graag in de pub kwam. “Joanna Lumley woonde hier tegenover. Ze kwam bijna elk weekend, maar verkocht haar huis toen ze voor Absolutely Fabulous dichter bij de studio’s in Londen wilde wonen.” Lumley’s beroemdste personage Patsy Stone indachtig heffen ook wij een glas “Bollie, sweetie?”. Maar dan wel bruiswijn afkomstig van een wijngaard in Kent. Want daarvoor kun je tegenwoordig uitstekend terecht in Zuid-Engeland.

ZONDAG – 11 UUR

Nieuw land

De Britten zagen hun wereldrijk verdampen, maar wisten er eind vorige eeuw toch zomaar weer een stukje van dertig hectare aan toe te voegen. Een lerares Engels opperde het idee om het vele kalksteen dat was vrijgekomen bij het graven van de Kanaaltunnel in zee te storten, een zee werende muur eromheen te bouwen en dat nieuwe land tot natuurgebied te bestempelen : Samphire Hoe. En daar maken wij nu tussen vriendelijk groetende Engelsen en hun honden een zondagochtendwandeling. In de verte zien we het streng ogende prikkeldraad, de camera’s en hekken van de Kanaaltunnel, maar wij lopen door een ruig ogend groen gebied aan de voet van begroeide krijtrotsen. Schapen houden de begroeiing kort, we horen vogels en zien vlinders dartelen tussen de bloemen. Het mag dan een klein gebied zijn, er is qua natuur genoeg te beleven. En, zo echt Engels, er staat zelfs een Tea Kiosk naast de parkeerplaats.

ZONDAG – 14 UUR

Zalm met pit

Langs de krijtkust toeren we een stukje westwaarts. Tussen Folkestone en de volgende stad Hastings is die schilderachtig, maar niet zo druk en toeristisch. Ter hoogte van Dungeness horen we de hoge fluit van de stoomtrein uit Hythe, ooit ’the smallest public railway in the world’ en nog altijd net zo goed openbaar vervoer als toeristische attractie. We hebben geen tijd voor een ritje, maar als we de oude vuurtoren beklimmen zien we het treintje fraai zijn weg zoeken door het wat desolaat ogende natuurreservaat.

Het is een wat bizarre plek, met kriskras door elkaar gebouwde vissershutten, een enorm kiezelstrand waar je diep in wegzakt. En aan de horizon de streng bewaakte en hoog omheinde kerncentrale, die hier gek genoeg niet eens zo misplaatst lijkt. In Hastings, waar ’s ochtends nog altijd de vissersboten op het strand worden getrokken en de vangst te koop is in de winkels en kiosken achter het strand, stoppen we bij rokerij Rock-A-Nore Fisheries. Eigenaar Sonny staat zelf achter de toonbank en laat ons zijn gerookte zalm met chilipeper proeven. Boterzacht en met een hete zweepslag op het eind, daar komen we graag nog eens voor terug. 

ZONDAG – 17 UUR

Dress code for dinner

Voor de laatste nacht checken we in op Eastwell Manor, een historisch landgoed met spa, golf en ‘dress code’ voor het diner (jeans en sportschoenen niet toegestaan). Geen kamer in dit monumentale landhuis is hetzelfde en op deze frisse lenteavond dragen de knapperende haardvuren bij aan een knusse sfeer van vroeger. In de siertuin met zijn strakke heggen, beelden en fonteinen sluiten we de dag af op een bankje. Met een cuppa tea natuurlijk, zelf gezet op onze kamer.

Kent praktisch