Het Devon van Agatha Christie

September is Agatha Christie-maand aan de Engelse Rivièra. Dan eert Torquay haar beroemdste inwoner met een ‘spannend’ festival. Ook elders in Devon kun je de Agatha-sfeer opsnuiven. In haar zomerhuis aan de Dart bijvoorbeeld en op het eiland van haar bekendste boek ‘En toen waren er nog maar…’. Ga mee naar Het Devon van Agatha Christie.

Zwierig neemt hij zijn hoed af: Hercule Poirot. De goed ogende lookalike wandelt dagelijks rond op het festivalterrein van Torre Abbey en poseert welwillend voor selfies met fans. Het jaarlijkse Agatha Christie Festival is begonnen! We nemen een kijkje in de abdijtuin, waar tuinvrouw Ali Marshall potent plants verzamelt uit het werk van Agatha Christie. “Zij hield niet van rommelige moorden”, vertelt Ali. “Daarom koos zij liefst gif als moordwapen. Dan spatte het bloed niet zo in het rond. Als apothekersassistente wist ze veel van gif af.”

Inspirerende plekken

Leven en werk komen ook aan bod langs de Agatha Christie Mile en de Literary Trail. De mijl brengt ons in Torquay onder meer langs het Grand Hotel (waar Agatha haar huwelijksnacht doorbracht), Princess Pier (waar zij als kind rolschaatste) en Princess Gardens, dat een rol speelde in het boek ‘ABC-mysterie’. De literaire route voert juist naar de randen van Torquay en verder langs de Engelse Rivièra. Zo kun je een kijkje nemen in het Imperial Hotel, waar Miss Marple geregeld logeerde. Of de prehistorische grot Kents Cavern, die figureert in ‘De man in het bruine pak’. De Torquay Golfcourse, aan zee ten noorden van de stad, inspireerde Agatha tot ‘Moord op de golflinks’.

Zoek de moordenaar!

De reis alleen is al een belevenis: per stoomtrein, boot en vintage bus maken we een tochtje door het Devon van Agatha Christie. We bezoeken Agatha’s zomerverblijf Greenway House. Hier vierde zij vakantie, zette geen letter op papier, maar deed wel inspiratie op. Als we over de Dart naar Greenway varen, passeren we het botenhuis, bekend uit ‘Zoek de moordenaar’. Hier wordt tijdens een moordspel de tiener Marlene Tucker gedood en weet Poirot pas twee moorden verder de zaak op te lossen. Agatha Christie noemde haar zachtgele landhuis aan de rivier ’the loveliest place in the world’ en in de knusse kamers begrijp je goed hoe de schrijfster zich hier thuis voelde, ver van de spotlights van Londen en Torquay.

Oorkonde in de kast

Agatha Christie was een verlegen vrouw: haar prestigieuze DBE-oorkonde (Dame of British Empire) hing ze op aan de binnenkant van een kastdeur. Na het bezichtigen van het huis wandelen we door de tuinen naar de waterkant. We genieten van het uitzicht vanaf het bastion, moordlocatie uit het Poirot-mysterie ‘Vijf kleine biggetjes’, kijken rond in het botenhuis en dalen af naar de steiger. De veerboot naar Dittisham legt net aan en de schipper helpt ons aan boord. Hij lacht als we opmerken dat hij maar een gevaarlijk beroep heeft (in ‘Zoek de moordenaar’ overleeft ook de veerman het niet). “Maar ik drink minder.” Hij kent zijn klassieken!

En toen waren er nog maar…

Een smalle weg met aan beide zijden een heg, een hoge heuvel en dan zien we beneden ons Burgh Island liggen: een groene rots met een wit hotel in Art Deco. Even voelt het alsof we zelf personage zijn in Agatha Christie’s beroemdste boek ‘En toen waren er nog maar…’ (‘Tien kleine negertjes’). Dat is geen toeval, de schrijfster logeerde geregeld op het eiland en bedacht er haar verhaal over tien mensen die vast zitten op een eiland. Een voor een sterven ze en tot op het laatst is onduidelijk wie van hen de moordenaar is.

Overal is de duivel

Zo beklemmend als het boek is, zo feestelijk is de sfeer in het hotel. Er klinkt jaren-dertig-muziek, de kamers zijn ingericht met art deco meubels, gasten krijgen ’s ochtends thee op bed en voor het diner geldt als code ‘black tie & evening dress’. In de tuin ontmoeten we ober Gary, die kruiden plukt voor de kok. Hij wijst naar de smalle baai, in de diepte achter de tuin. “Die baai inspireerde Agatha Christie tot ‘Overal is de duivel’, waarin Poirot op vakantie is aan de zonnige Engelse zuidkust.” Gary vertelt dat Agatha’s kleinzoon Mathew Prichard geregeld komt eten. “Hij noemt mij Rogers, de butler uit ‘Tien kleine negertjes’.” Het hotel is trots op zijn connectie met Agatha Christie en noemde een suite naar de schrijfster. “Cocktails in de bar over dertig minuten?” inviteert Gary. Uiteraard!

De zaak Styles

In 1916 trekt Agatha Christie zich enkele weken terug in een hotel in Dartmoor. Ze wil even loskomen van haar werk in de apotheek en zich concentreren op het boek dat ze schrijft. De mysterieuze heide heeft het juiste effect en ze keert terug in Torquay met het manuscript van ‘De zaak Styles’, waarin zij de Belgische speurder Hercule Poirot introduceert. Bijna 100 jaar later kun je nog altijd in Moorlands House logeren. Het portret van de schrijfster hangt naast de bar en haar boeken staan stukgelezen in de kast.

Idyllische moordlocatie

Het hotel is populair bij wandelaars en ook wij trekken de wandelschoenen aan voor een tochtje naar Haytor, een kale rots die we vanuit het hotel in de verte zien. Het is lekker zonnig bij vertrek, maar als we een uurtje later boven op de rots staan, zien we geen hand voor ogen. Gewoon griezelig, straks doemt er nog een engerd uit de mist op. En zo blijkt ook Dartmoor een typisch Agatha Christie-decor: de meest idyllische locatie kan zomaar veranderen in een ‘plaats delict’. Maar het Devon van Agatha Christie blijkt vooral een idyllisch karakter te hebben.

Dit artikel werd eerder geplaatst in Het Laatste Nieuws (B).

De beste reisgidsen